หลิวป๋อเวินได้รับการคาดหมายว่าจะต้องเป็นใหญ่เป็นโต ท่านสอบเข้ารับราชการได้สำเร็จด้วยวัย 23 ปี รับใช้ราชสำนักหยวนด้วยความซื่อสัตย์สุจริต ปรารถนาที่จะเห็นบ้านเมืองเกิดความเจริญก้าวหน้า แต่ระบบราชการอันเหลวแหลกฟอนเฟยและการฉ้อราษฎร์บังหลวงที่หยั่งรากลึกทำให้ท่านถูกฝ่ายตรงข้ามกลั่นแกล้งจนต้องลาออกจากราชการกลับมาอยู่บ้าน
ปณิธานอันแรงกล้าของหลิวป๋อเวินยังคงไม่ดับลง ท่านเรียนรู้แล้วว่าชีวิตจริงไม่เหมือนทฤษฎีในตำราจึงเริ่มทบทวนตนเอง ศึกษาตำราจนแตกฉาน คอยให้คำปรึกษาผู้ที่กำลังเดือดร้อนจนกิตติศัพท์ไปเข้าหู "จูหยวนจาง" ที่กำลังรวบรวมผู้มีความรู้ความสามารถ หลิวป๋อเวินปฏิเสธคำเชิญของจูหยวนจางอยู่หลายครั้งจนรับรู้ได้ถึงความมุ่งมั่นจริงใจจึงตัดสินใจเป็นที่ปรึกษาให้จูหยวนจางนำกองกำลังโค่นล้มราชวงศ์หยวนและสถาปนาราชวงศ์หมิงขึ้นปกครองแผ่นดินจีนได้สำเร็จ
หลิวป๋อเวินในวัยเกินครึ่งร้อยได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งราชครูช่วยจูหยวนจางจัดระเบียบปกครองและปฏิรูปการใช้กฎหมายอย่างเท่าเทียม เมื่อเห็นบ้านเมืองเริ่มเข้ารูปเข้ารอยตามครรลองแล้วหลิวป๋อเวินจึงตัดสินใจเกษียณตัวเองออกมาใช้ชีวิตอย่างสงบ สันโดษและเรียบง่าย ไม่ข้องเกี่ยวกับขุนนางน้อยใหญ่ที่เข้าหา แต่นั่นกลายเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดครั้งใหญ่ในชีวิต
หลิวป๋อเวินถูก "หูเหวยยง" ขุนนางกังฉินกล่าวหาว่ายึดครองที่ดินติดทะเลสาบจากชาวบ้านเพื่อมาตั้งสุสานของตัวเอง ด้วยนิสัยหวาดระแวงของจูหยวนจางจึงไม่ได้ตรวจสอบความเป็นมาเป็นไปและคิดจะลงโทษ เมื่อรู้หลิวป๋อเวินว่าตนถูกใส่ร้ายจึงรีบเดินทางเข้าเมืองหลวงหวังทูลให้จูหยวนจางทราบความจริง ทว่าบัดนี้ราชสำนักเต็มไปด้วยคนของหูเหวยยงทำให้หนทางชี้แจงความบริสุทธิ์ถูกปิดกั้น หลิวป๋อเวินจึงจำยอมรับสภาพแต่ยังดีที่จูหยวนจางเมตตาจากผลงานในอดีตที่ผ่านมา
หลิวป๋อเวินพักอยู่ในเมืองหลวงได้ไม่นานก็ล้มป่วยลง เมื่อรู้ว่าหูเหวยยงได้เลื่อนตำแหน่งเป็นอัครมหาเสนาบดีอาการจึงยิ่งทรุดหนักลงจนลุกจากเตียงไม่ได้ จูหยวนจางทราบอาการป่วยจึงให้ราชองครักษณ์พาหลิวป๋อเวินกลับไปยังบ้านเกิดพร้อมกับสดุดีคุณงามความดี แต่หลังจากกลับบ้านเกิดได้ไม่ถึงเดือนหลิวป๋อเวินก็จากไปด้วยความรวดร้าวระกำใจในวันที่ 16 พฤษภาคม 1375 ปิดยอดตำนานกุนซือผู้มีบทบาทสำคัญในการสถาปนาราชวงศ์หมิงอย่างน่าเศร้า
