ชังฮีบิน (Jang Hui-bin: 희빈 장씨) สนมเอกขั้นหนึ่งในพระเจ้าซุกจง (กษัตริย์องค์ที่ 19 แห่งโชซอน) พระนางชังฮีบินนามเดิมว่า "จางอ๊กจอง" (Jang Ok-jeong: 장옥정) เกิดเมื่อ 3 พฤศจิกายน 1659 แม้บิดาจะเป็นชนชั้นสูงแต่มารดาเป็นอนุนางจึงมีสถานะต่ำต้อย ภายหลังสิ้นพระชนม์ได้รับการเฉลิมนามว่า "พระนางแดบินกุง อ๊กซาน บูแดบิน สกุลชัง" (Lady Oksan, Great Concubine of the Palace; Prefectural Great Concubine of the Indong Jang clan) โดยพระเจ้าคยองจงเพื่อแสดงถึงความรักและเคารพต่อมารดา


ชังฮีบิน (Jang Hui-bin: 희빈 장씨) / จางอ๊กจอง (Jang Ok-jeong: 장옥정)
ภาพ: จางอ๊กจอง ตำนานรักคู่บัลลังก์

จางอ๊กจองได้รับการฝึกฝนและเข้าไปเป็นนางกำนัลของ "พระนางชังรยอล" มเหสีองค์ที่สองของพระเจ้าอินโจ (กษัตริย์องค์ที่ 16 แห่งโชซอน) รูปลักษณ์ของนางถูกกล่าวถึงในพงศาวดารว่างดงามและมีเสน่ห์มากซึ่งไม่น่าผิดเพี้ยนจากความเป็นจริงเพราะหลังจากพระเจ้าซุกจงได้เห็นก็ทรงโปรดปราณและแต่งตั้งนางเป็นสนมรองขั้นที่สี่ แต่ก็ไม่วายที่นางจะตกเป็นเครื่องมือทางการเมืองของบรรดาขุนนาง

การเมืองในราชสำนักขณะนั้นแบ่งออกเป็น 2 ขั้ว คือ "ฝ่ายตะวันตก" และ "ฝ่ายใต้" ขุนนางฝ่ายตะวันตกมีมเหสีอินฮยอนเป็นตัวแทน ส่วนฝ่ายใต้ก็กลายเป็นกองกำลังสนับสนุนสนมฮีบิน เส้นทางความยิ่งใหญ่ในวังหลังของสนมจางจึงราบลื่นและก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว โดยในปี 1688 นางได้เลื่อนขั้นเป็นสนมเอกขั้นสองและหลังจากให้กำเนิดองค์ชายอียุน (ภายหลังคือ "พระเจ้าคยองจง" กษัตริย์องค์ที่ 20 แห่งโชซอน) นางถือได้ว่ามีความดีความชอบจึงได้เลื่อนขั้นเป็นสนมเอกขั้นหนึ่ง "ชังฮีบิน" (จางฮีบิน)

พระเจ้าซุกจงหมายจะตั้งองค์ชายอียุนที่เกิดจากสนมฮีบินเป็นรัชทายาท แต่ธรรมเนียมปฏิบัติให้สิทธิ์โอรสของมเหสีเป็นรัชทายาทโดยชอบธรรมก่อน ขุนนางฝ่ายตะวันตกและฝ่ายใต้จึงเกิดความขัดแย้ง ภายใต้แรงสนับสนุนของขุนนางฝ่ายใต้ทำให้พระเจ้าซุกจงลดอำนาจขุนนางฝ่ายตะวันตกและขับมเหสีอินฮยอนออกจากวัง แล้วเลื่อนขั้นสนมเอกฮีบินขึ้นเป็นมเหสีแทน องค์ชายอียุนเปลี่ยนสถานะจากโอรสสนมกลายเป็นโอรสมเหสีจึงได้รับการแต่งตั้งเป็นรัชทายาท

ในปี 1694 ขุนนางฝ่ายตะวันตกที่ถูกเนรเทศถวายฎีกาแก่พระเจ้าซุกจงให้ดูแลอดีตพระมเหสีอินฮยอน พระเจ้าซุกจงรู้สึกผิดจึงคืนตำแหน่งให้มเหสีอินฮยอนและให้มเหสีฮีบินกลับไปเป็นสนมเอกตามเดิม ขณะเดียวกันขุนนางฝ่ายตะวันตกที่ถูกลดบทบาทก็ได้กลับเข้ามามีอำนาจในวังอีกครั้ง ขุนนางฝ่ายใต้ถึงคราวถูกกวาดล้างบ้าง ส่วนตำแหน่งรัชทายาทไม่มีการเปลี่ยนแปลงโดยพระเจ้าซุกจงให้มเหสีรับองค์ชายอียุนเป็นโอรสบุญธรรม


ชังฮีบิน (Jang Hui-bin: 희빈 장씨) / จางอ๊กจอง (Jang Ok-jeong: 장옥정)

ในปี 1701 มเหสีอินฮยอนสิ้นพระชนม์อย่างกะทันหันโดยไม่ทราบสาเหตุ แต่มีการค้นพบว่าสนมเอกฮีบินเป็นผู้บงการให้ร่างทรงประกอบพิธีสาปแช่งมเหสีอินฮยอน พระเจ้าซุกจงโกรธมากจึงปลดสนมเอกฮีบินลงจากตำแหน่งแล้วสั่งให้สำเร็จโทษด้วยการดื่มยาพิษในวันที่ 9 พฤศจิกายนปีเดียวกัน ปิดตำนานสาวสามัญชนที่ขึ้นสู่ตำแหน่งนางพญาแห่งยุคโชซอน โดยสุสานของนางเป็นเพียงสุสานธรรมดาเทียบเท่าสามัญชน ภายหลังจึงมีการย้ายสุสานไปไว้รวมกับสนมอื่นๆใกล้พระสุสานหลวง