ก่อนที่เหตุการณ์นี้จะเริ่มขึ้นก็ต้องเล่าย้อนกลับไปถึงการสู้รบกับกองทัพฉินที่กำลังจะล่มสลาย ทัพของหลิวปังและเซี่ยงอวี่จับมือเป็นพันธมิตรกันต่อต้านฉิน ทัพของหลิวปังนำกองกำลังบุกตีทางด้านใต้ ส่วนเซี่ยงอวี่ซึ่งมีกองกำลังที่ยิ่งใหญ่กว่านำทัพบุกตีทางด้านเหนือกับทัพหลักของฉินจนได้รับชัยชนะ
ฉู่หวายอ๋องที่มีอำนาจในขณะนั้นมีโองการว่าหากใครบุกยึดเมืองเสียนหยางอันเป็นศูนย์กลางอำนาจได้ก่อนก็จะได้รับแต่งตั้งให้เป็นฉินอ๋องซึ่งเมื่อดูจากผลงานแล้วผู้ที่จะได้รับตำแหน่งนี้จะต้องเป็นเซี่ยงอวี่ แต่หลิวปังกลับชิงนำทัพเข้ายึดเมืองเสียนหยางตัดหน้าไปเสียก่อนทำให้เซี่ยงอวี่โกรธมากและเตรียมยกทัพมาบุกเสียนหยาง
ฟ่านเจิงผู้เป็นที่ปรึกษาของเซี่ยงอวี่ออกอุบายจัดงานเลี้ยงขึ้นที่หงเหมินเพื่อลวงหลิวปังมาสังหาร แต่ข่าวนี้หลุดรอดมาถึงหูจางเหลียงโดยเซี่ยงป๋อผู้เป็นญาติของเซี่ยงอวี่และเป็นสหายของจางเหลียงแอบนำข้อมูลมาบอก จางเหลียงให้หลิวปังต้อนรับเซี่ยงป๋ออย่างดีที่สุดแล้วฝากให้เซี่ยงป๋อนำความไปแจ้งแก่เซี่ยงอวี่ว่าการที่ตนยกทัพเข้าเสียนหยางก่อนก็เพื่อสะสางปัญหาภายในเมืองและรอคอยให้เซี่ยงอวี่เดินทางมาถึงเท่านั้น
เซี่ยงป๋อกลับไปแจ้งให้เซี่ยงอวี่ได้รู้ถึงเจตนาที่ทำลงไปว่าหลิวปังไม่ได้หักหลังและไม่คิดจะชิงอำนาจด้วยซึ่งเซี่ยงอวี่ก็รู้สึกพอใจ แต่งานเลี้ยงเมื่อประกาศไปแล้วก็ต้องจัดขึ้นตามกำหนดเดิม เมื่อถึงวันงานหลิวปังพร้อมกับจางเหลียง ฝานไคว่และทหารคนสนิทจึงเดินทางเข้าร่วมงานเลี้ยงตามที่เซี่ยงอวี่เชิญไป หลิวปังทำความเคารพเซี่ยงอวี่อย่างนอบน้อมพร้อมกับบรรณนาความยิ่งใหญ่เกรียงไกรของเซี่ยงอวี่และมอบตราประทับฉินแก่เซี่ยงอวี่
ในระหว่างงานเลี้ยงฟ่านเจิงส่งสัญญาณให้เซี่ยงอวี่ลงมือสังหารหลิวปังอยู่หลายครั้งแต่เซี่ยงอวี่ไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ฟ่านเจิงให้ขุนพลเซี่ยงจวงออกไปรำดาบแล้วใช้จังหวะนั้นลงมือสังหารหลิวปังเสีย เซี่ยงป๋อที่รู้เจตนาจึงเข้ามารำดาบบ้างโดยใช้ร่างกายปกป้องหลิวปังเอาไว้ ทางด้านจางเหลียงที่เฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ตลอดจึงบอกให้ฝานไคว่ออกไปรับมืออีกแรงซึ่งระหว่างรำดาบฝานไคว่ได้ตะโกนเตือนสติเซี่ยงอวี่ว่าหูเบาที่ไปเชื่อคำยุยงของคนอื่นจนทำให้ทั้งสองฝ่ายต้องแตกแยกกัน
การรำดาบลอบสังหารยุติลงพร้อมกับงานเลี้ยงที่ยังคงดำเนินต่อไป หลิวปังแสร้งทำทีว่าตัวเองเมาและขอตัวออกไปเข้าห้องน้ำ แต่เมื่อออกจากงานเลี้ยงได้หลิวปังก็เร่งควบม้าหนีกลับไปพร้อมกับฝานไคว่ทันที ทิ้งหน้าที่การรับมือเซี่ยงอวี่ให้จางเหลียงจัดการ
ฟ่านเจิงรู้สึกเสียดายต่อท่าทีของเซี่ยงอวี่ยิ่งนักที่ไม่ยอมลงมือสังหารหลิวปัง ฟ่านเจิงตระหนักดีว่าการปล่อยให้หลิวปังมีชีวิตรอดกลับไปได้นั้นอันตรายยิ่งกว่าการปล่อยเสือเข้าป่าหลายร้อยเท่านัก ด้วยความโกรธเขาถึงกับกล่าวต่อหน้าเซี่ยงอวี่อย่างไม่เกรงใจว่าผู้ที่จะมาชิงแผ่นดินไปจากเซี่ยงอวี่ก็คือหลิวปังซึ่งก็เป็นจริงดังที่เขาได้กล่าวเอาไว้ การต่อสู้ระหว่างหลิวปังกับเซี่ยงอวี่เกิดขึ้นหลายครั้งจนสุดท้ายเซี่ยงอวี่ก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้และปลิดชีพตัวเองลง ส่วนหลิวปังรวบรวมแผ่นดินแล้วสถาปนาราชวงศ์ฮั่นขึ้นมาปกครองแผ่นดินได้สำเร็จ
